|
پرسش:
معنی تفسیری واژه فتنه
پاسخ:
مراد از فتنه، شرک و کفر است وجه تسمیة کفر به فتنه همانا به سبب کفر به هلاکت و قتل و فساد است چنانچه فتنه منجر به هلاکت و قتل و فساد میشود، چنانچه میفرماید وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ إِلَّا عَلَی الظَّالِمِین[1]
«حَتَّی لا تَکُونَ فِتْنَةٌ»: مقصود از فتنه، شرک و افساد در زمین است.[2]
و فتنه: ایجاد اختلال و اضطراب است در مورد معیّن.[3]
" وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّهِ" کلمه فتنه در لسان این آیات به معنای شرک است، به اینکه بتی برای خود اتخاذ کنند، و آن را بپرستند، آن طور که مشرکین مکه مردم را وادار به آن میکردند، دلیل اینکه گفتیم فتنه به معنای شرک است جمله: " وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّهِ" است[4]
بنا بر این مراد از قوله تعالی وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْل[5] کفر ایشان است یعنی کفر ایشان اشد از قتل در ماه حرام با این که کفر ایشان منجر به فساد میشود خود کفر طغیان به خدا و اعظم از همه گناهان کبیرة است و از اینست که در آخر آیه امر بقتل مینماید تا این که فتنه از میان بر کنار شود و دین در همه اشخاص دین خدائی باشد یعنی مؤمن و موحد باشند
پی نوشتها :
[1] . بقره 193.
[2] . ترجمه بیان السعادة، ج2، ص: 395.
[3] . تفسیر روشن، ج3، ص: 11
[4] . ترجمه المیزان، ج2، ص: 90.
[5] . آیات الأحکام (الجرجانی) ج2 ص30 - [سوره البقرة(2): آیه 191].
منبع: پایگاه حوزه، شماره 2-18521 | 